Met een indrukwekkende achtergrond van 40 jaar als piloot bij de luchtmacht en KLM, heeft Paul altijd een fascinatie gehad voor techniek. Anderhalf jaar geleden besloot hij zijn passie voor techniek en zijn interesse in de geschiedenis van het Friese waterbeheer te combineren door zich aan te melden als vrijwilliger bij het Woudagemaal. Wat begon als een verjaardagsuitje, groeide uit tot een liefde voor dit monumentale stoomgemaal.

"Als je hier aan komt lopen denk je meteen: wauw, wat ziet dat er mooi uit!" vertelt Paul met een glinstering in zijn ogen. “Als kind vond ik stoomtreinen al prachtig. En nog steeds wil ik graag weten hoe dit soort dingen werken. Ik heb altijd met mensen gewerkt, dat is wat ik ook nu als vrijwilliger zo leuk vind. Het vrijwilligers werk houdt je scherp; je wilt natuurlijk geen onzin vertellen. Dus ik heb me thuis moeten maken in wat er hier precies gebeurt, ook heb ik moeten leren over de omgeving en het hele waterbeheer. Gelukkig word je daarin goed begeleidt.”

“De collega’s zijn leuk; we hebben allemaal een eigen, compleet verschillende achtergrond. Van onderwijs tot scheepvaart en waterbeheer. De vrijwilligers bij het Woudagemaal hebben veelal een rijk geestelijk leven geleid, waar we met z’n allen over kunnen praten. Maar zeker ook over de (on)gemakken van het ouder worden.”

“Ik geef ook Duits- en Engelstalige rondleidingen. Voordat ik begon sprak ik een beetje ‘wintersport-Duits’. Niet genoeg om de techniek van het gemaal uit te leggen natuurlijk. Ik heb mijzelf dat aangeleerd. Puur omdat ik het leuk vind en het mij scherp houdt. Er zijn ook vrijwilligers die een Fryske rondleiding geven. Maar meertaligheid is geen must. Nieuwe dingen onthouden schijnt ook nog eens goed voor je hersenen te zijn, een beetje braintraining krijg je er dus helemaal gratis bij. Ik kan het vrijwilligerswerk bij het Woudagemaal écht iedereen aanbevelen!”